незамо́жнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
незамо́жнік |
незамо́жнікі |
| Р. |
незамо́жніка |
незамо́жнікаў |
| Д. |
незамо́жніку |
незамо́жнікам |
| В. |
незамо́жніка |
незамо́жнікаў |
| Т. |
незамо́жнікам |
незамо́жнікамі |
| М. |
незамо́жніку |
незамо́жніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
незамо́жнік м., ист. незамо́жник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
незамо́жник ист. незамо́жнік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)