незаго́йны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
незаго́йны |
незаго́йная |
незаго́йнае |
незаго́йныя |
| Р. |
незаго́йнага |
незаго́йнай
незаго́йнае |
незаго́йнага |
незаго́йных |
| Д. |
незаго́йнаму |
незаго́йнай |
незаго́йнаму |
незаго́йным |
| В. |
незаго́йны (неадуш.)
незаго́йнага (адуш.) |
незаго́йную |
незаго́йнае |
незаго́йныя (неадуш.)
незаго́йных (адуш.) |
| Т. |
незаго́йным |
незаго́йнай
незаго́йнаю |
незаго́йным |
незаго́йнымі |
| М. |
незаго́йным |
незаго́йнай |
незаго́йным |
незаго́йных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
незаго́йны прил. незажива́ющий
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
незаго́йны, ‑ая, ‑ае.
Які не гоіцца. Незагойная рана. // перан. Які не прытупляецца часам (пра боль). Мы, дзеці, жылі, дарослелі сярод нейкай неабдымнай радасці людзей, якія засталіся жывыя, і ў той жа час сярод незагойнага, вострага болю па страчаных, знявечаных, закатаваных. Сіпакоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
незажива́ющий
1. прич. які́ (што) не заго́йваецца;
2. прил. незаго́йны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)