недаўмява́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

Знаходзіцца ў недаўменні; выказваць, выяўляць недаўменне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

недаўмява́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. недаўмява́ю недаўмява́ем
2-я ас. недаўмява́еш недаўмява́еце
3-я ас. недаўмява́е недаўмява́юць
Прошлы час
м. недаўмява́ў недаўмява́лі
ж. недаўмява́ла
н. недаўмява́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час недаўмява́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

недаўмява́ць несов. недоумева́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

недаўмява́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Быць у недаўменні; выказваць, выяўляць недаўменне. — Дык чаго ж ты прыйшла? — недаўмявае дзед Купрыян. [Аўгіня:] — Прыйшла забраць тое, што прынесла з сабою з дому. Колас. Калісьці кітайскія літаратары пускалі ў жыццё свае творы без подпісу, ананімна. Чытаў я пра гэта ў юнацтве і недаўмяваў. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)