недаўме́нны, -ая, -ае.

Які выяўляе недаўменне, поўны недаўмення.

Недаўменнае пытанне.

|| наз. недаўме́ннасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

недаўме́нны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. недаўме́нны недаўме́нная недаўме́ннае недаўме́нныя
Р. недаўме́ннага недаўме́ннай
недаўме́ннае		 недаўме́ннага недаўме́нных
Д. недаўме́ннаму недаўме́ннай недаўме́ннаму недаўме́нным
В. недаўме́нны (неадуш.)
недаўме́ннага (адуш.)		 недаўме́нную недаўме́ннае недаўме́нныя (неадуш.)
недаўме́нных (адуш.)
Т. недаўме́нным недаўме́ннай
недаўме́ннаю		 недаўме́нным недаўме́ннымі
М. недаўме́нным недаўме́ннай недаўме́нным недаўме́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

недаўме́нны недоуме́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

недаўме́нны, ‑ая, ‑ае.

Які выяўляе недаўменне, поўны недаўмення. Варывончык глядзеў на жонку з недаўменным здзіўленнем. Кулакоўскі. Меншы [хлапчук], год чатырох, пазіраючы недаўменнымі вачанятамі ка маці, пачынаў церці кулачкамі вочы. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)