недасу́шка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
недасу́шка |
недасу́шкі |
| Р. |
недасу́шкі |
недасу́шак |
| Д. |
недасу́шцы |
недасу́шкам |
| В. |
недасу́шку |
недасу́шкі |
| Т. |
недасу́шкай
недасу́шкаю |
недасу́шкамі |
| М. |
недасу́шцы |
недасу́шках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
недасу́шка, ‑і, ДМ ‑шцы, ж.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. недасушыць; недастатковае высушванне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
недосу́шка недасу́шка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)