недало́мак
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
недало́мак |
недало́мкі |
| Р. |
недало́мка |
недало́мкаў |
| Д. |
недало́мку |
недало́мкам |
| В. |
недало́мак |
недало́мкі |
| Т. |
недало́мкам |
недало́мкамі |
| М. |
недало́мку |
недало́мках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
недало́мак, ‑мка, м.
Абл. Кавалак якога‑н. зламанага прадмета. [Тварыцкі] пераклаў недаломак дугі на другое плячо і рушыў далей. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)