негацыя́нт

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. негацыя́нт негацыя́нты
Р. негацыя́нта негацыя́нтаў
Д. негацыя́нту негацыя́нтам
В. негацыя́нта негацыя́нтаў
Т. негацыя́нтам негацыя́нтамі
М. негацыя́нце негацыя́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

негацыя́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м. (уст.).

Аптовы купец, камерсант, які вёў гандаль пераважна за межамі сваёй краіны.

|| ж. негацыя́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. негацыя́нцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

негацыя́нт м., уст. негоциа́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

негацыя́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Уст. Асоба, якая вядзе аптовы гандаль пераважна за межамі сваёй краіны. Група негацыянтаў.. складалася з банкіра Леапольда Краненберга, самай багатай кішэні па гэты бок Буга, Якуба Натансона і Рупрэхта. Караткевіч.

[Фр. négociant.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

негоциа́нт уст. негацыя́нт, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)