негадзя́вы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
негадзя́вы |
негадзя́вая |
негадзя́вае |
негадзя́выя |
| Р. |
негадзя́вага |
негадзя́вай
негадзя́вае |
негадзя́вага |
негадзя́вых |
| Д. |
негадзя́ваму |
негадзя́вай |
негадзя́ваму |
негадзя́вым |
| В. |
негадзя́вы (неадуш.)
негадзя́вага (адуш.) |
негадзя́вую |
негадзя́вае |
негадзя́выя (неадуш.)
негадзя́вых (адуш.) |
| Т. |
негадзя́вым |
негадзя́вай
негадзя́ваю |
негадзя́вым |
негадзя́вымі |
| М. |
негадзя́вым |
негадзя́вай |
негадзя́вым |
негадзя́вых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
◎ Негалю́зны ’несамавіты, плюгавы’ (барыс., Шн. 2), ’няўклюдны’ (Янк. 1), негілюзны ’непрыглядны’ (Ян.). Магчыма, да літ. negaluoti ’недамагаць, хварэць, быць нездаровым’; дзеепрыметнік, аналагічны да негадзявы, негадзяшчы (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Негадзя́й ’нягоднік, паганец’ (Ян.), негодзя́й ’няздольны да працы, ні да чаго не варты чалавек; гультай, нягоднік’, негодзя́йка ’няздатная да працы, няўмелая жанчына’ (ТС), неґаджа́й (ніґаджай) ’неахайны чалавек’ (Сцяц.), укр. негодя́й ’няварты, няздольны да дзеяння чалавек’, рус. негодя́й ’няздольны для справы чалавек; гультай’. Аддзеяслоўны назоўнік, параўн. не гадзіцца (негодзицьца, Нас.) ’быць непрыгодным’, негадзі́вы ’непрыгодны’ (Некр.), негадзя́вы, негадзя́шчы ’паганы; непрыдатны’ (Сл. ПЗБ), ’няздатны; непрывабны, непрыгодны; нядобры, паганы’ (Ян.), ’няздольны да працы, слабы’ (ТС), не́гадзь ’няздольны чалавек’ (Растарг.). Суфіксацыя, як у валача́й ’валацуга’ і пад. (гл. Сцяцко, Афікс. наз., 23, а таксама Львоў, РР, 1969, 4, 100–101). Гл. нягоднік.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)