Не́быты

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Не́быты
Р. Не́бытаў
Д. Не́бытам
В. Не́быты
Т. Не́бытамі
М. Не́бытах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Не́быты ’нястача, недахоп’ (слаўг., Нар. словатв.). Відаць, ад не быць ’адсутнічаць’, параўн. нябыт, небыццё ’неіснаванне’. Гл. быт ’існаванне, наяўнасць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)