небага́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. небага́ты небага́тая небага́тае небага́тыя
Р. небага́тага небага́тай
небага́тае		 небага́тага небага́тых
Д. небага́таму небага́тай небага́таму небага́тым
В. небага́ты (неадуш.)
небага́тага (адуш.)		 небага́тую небага́тае небага́тыя (неадуш.)
небага́тых (адуш.)
Т. небага́тым небага́тай
небага́таю		 небага́тым небага́тымі
М. небага́тым небага́тай небага́тым небага́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

небага́ты, -ая, -ае.

1. Які не мае вялікай маёмасці, вялікіх матэрыяльных сродкаў.

Небагатае прадпрыемства.

2. Недарагі; сціплы.

Небагатыя падарункі.

3. перан. Недастатковы, абмежаваны.

Н. рэпертуар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

небага́ты

1. небога́тый, малосостоя́тельный;

2. (скромный, недорогой) небога́тый;

3. перен. небога́тый, ограни́ченный;

~тая фанта́зія — небога́тая (ограни́ченная) фанта́зия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

небага́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Які не мае вялікай маёмасці, вялікіх матэрыяльных сродкаў. Небагатая гаспадарка.

2. Недарагі; скромны. Альшэўскі спакаваў у чамадан небагатыя падарункі, пайшоў на вакзал. Навуменка.

3. перан. Абмежаваны, недастатковы. «Рэпертуар».. [Тамаша] быў небагаты: два маршы, тры полькі, кадрыль і вялікі цыкл вясельных песень. Бядуля. Левін доўга крывіўся, упёршыся блізарукімі вачыма ў паперку, на якой было напісана небагатае меню. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

небога́тый небага́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пано́к, -нка́, мн. -нкі́, -нко́ў, м.

1. Небагаты пан.

2. Форма ветлівага звароту да пана.

П., ці я вінаваты?

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

неиму́щий немаёмны; (небогатый) небага́ты; (незажиточный) незамо́жны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маламаёмасны, ‑ая, ‑ае.

Які мае мала маёмасці; небагаты. Маламаёмаснае насельніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

набы́так, -тку, мн. -ткі, -ткаў, м.

1. Маёмасць, уласнасць.

Агульны н.

Н. гаспадара.

2. Тое, што набыта, прыдбана; скарб.

Небагаты н.

3. Тое, што набыта ў выніку вучобы, жыццёвай і працоўнай практыкі.

Мастацкія набыткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ку́пчык, ‑а, м.

Разм. Купец, звычайна малады ці небагаты. Уздагон вазакам нехта весела едзе, — То купчык на санках імчыць. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)