неафі́тка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. неафі́тка неафі́ткі
Р. неафі́ткі неафі́так
Д. неафі́тцы неафі́ткам
В. неафі́тку неафі́так
Т. неафі́ткай
неафі́ткаю		 неафі́ткамі
М. неафі́тцы неафі́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

неафі́тка ж. неофи́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неафі́т, -а, М -фі́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Новы паслядоўнік якой-н. рэлігіі (спец.).

2. перан. Новы прыхільнік якога-н. вучэння (кніжн.).

|| ж. неафі́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

неофи́тка неафі́тка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)