неафі́т

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. неафі́т неафі́ты
Р. неафі́та неафі́таў
Д. неафі́ту неафі́там
В. неафі́та неафі́таў
Т. неафі́там неафі́тамі
М. неафі́це неафі́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

неафі́т, -а, М -фі́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Новы паслядоўнік якой-н. рэлігіі (спец.).

2. перан. Новы прыхільнік якога-н. вучэння (кніжн.).

|| ж. неафі́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

неафі́т м. неофи́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неафі́т, ‑а, М ‑фіце, м.

1. Той, хто нядаўна прыняў якую‑н. рэлігію.

2. перан. Новы прыхільнік якога‑н. вучэння або грамадскага руху. Віктар з Эдмундам Вярыгам і Кастусём сядзелі ля дзвярэй пры цёплай грубцы. Гаварылі вельмі ціха аб неафітах, нядаўна прынятых у.. [арганізацыю]. Караткевіч. // Навічок у якой‑н. справе.

[Грэч. neophytos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неофи́т неафі́т, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)