неадры́ўны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. неадры́ўны неадры́ўная неадры́ўнае неадры́ўныя
Р. неадры́ўнага неадры́ўнай
неадры́ўнае		 неадры́ўнага неадры́ўных
Д. неадры́ўнаму неадры́ўнай неадры́ўнаму неадры́ўным
В. неадры́ўны (неадуш.)
неадры́ўнага (адуш.)		 неадры́ўную неадры́ўнае неадры́ўныя (неадуш.)
неадры́ўных (адуш.)
Т. неадры́ўным неадры́ўнай
неадры́ўнаю		 неадры́ўным неадры́ўнымі
М. неадры́ўным неадры́ўнай неадры́ўным неадры́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

неадры́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. неадры́ўны неадры́ўная неадры́ўнае неадры́ўныя
Р. неадры́ўнага неадры́ўнай
неадры́ўнае		 неадры́ўнага неадры́ўных
Д. неадры́ўнаму неадры́ўнай неадры́ўнаму неадры́ўным
В. неадры́ўны (неадуш.)
неадры́ўнага (адуш.)		 неадры́ўную неадры́ўнае неадры́ўныя (неадуш.)
неадры́ўных (адуш.)
Т. неадры́ўным неадры́ўнай
неадры́ўнаю		 неадры́ўным неадры́ўнымі
М. неадры́ўным неадры́ўнай неадры́ўным неадры́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

неадры́ўны неотры́вный, неразры́вный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неадры́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Такі, які адбываецца без спынення, бесперапынны. Неадрыўнае націранне.

2. Непарыўны. Літаратура павінна быць неадрыўнай ад жыцця народа, адказваць на важнейшыя пытанні часу. Хромчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неотры́вный неадры́ўны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неад’е́мны, -ая, -ае. (кніжн.).

Які з’яўляецца састаўной, арганічнай часткай каго-, чаго-н.; неадрыўны.

Народнасць — неад’емная рыса творчасці Якуба Коласа.

|| наз. неад’е́мнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

неад’е́мны, ‑ая, ‑ае.

Які з’яўляецца састаўной, арганічнай часткай каго‑, чаго‑н.; неадрыўны. Кожнае «я» ў тэатры неад’емная частка калектыву. Сяргейчык. Літаратура становіцца кроўнай народнай справай, неад’емнай часткай будаўніцтва новага жыцця. Пшыркоў. // Арганічна ўласцівы каму‑, чаму‑н. Гуманізм, чалавекалюбства — неад’емная якасць савецкіх людзей. Кудраўцаў. Пад высокімі драбналістымі акацыямі ўзвышалася падобная на лакамабіль летняя печка — неад’емны атрыбут тутэйшых і хутарскіх і станічных двароў. Чыгрынаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)