неабчэсаны - Пошук

неабчэ́саны

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	неабчэ́саны	неабчэ́саная	неабчэ́санае	неабчэ́саныя
Р.	неабчэ́санага	неабчэ́санай неабчэ́санае	неабчэ́санага	неабчэ́саных
Д.	неабчэ́санаму	неабчэ́санай	неабчэ́санаму	неабчэ́саным
В.	неабчэ́саны (неадуш.) неабчэ́санага (адуш.)	неабчэ́саную	неабчэ́санае	неабчэ́саныя (неадуш.) неабчэ́саных (адуш.)
Т.	неабчэ́саным	неабчэ́санай неабчэ́санаю	неабчэ́саным	неабчэ́санымі
М.	неабчэ́саным	неабчэ́санай	неабчэ́саным	неабчэ́саных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

неабчэ́саны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	неабчэ́саны	неабчэ́саная	неабчэ́санае	неабчэ́саныя
Р.	неабчэ́санага	неабчэ́санай неабчэ́санае	неабчэ́санага	неабчэ́саных
Д.	неабчэ́санаму	неабчэ́санай	неабчэ́санаму	неабчэ́саным
В.	неабчэ́саны (неадуш.) неабчэ́санага (адуш.)	неабчэ́саную	неабчэ́санае	неабчэ́саныя (неадуш.) неабчэ́саных (адуш.)
Т.	неабчэ́саным	неабчэ́санай неабчэ́санаю	неабчэ́саным	неабчэ́санымі
М.	неабчэ́саным	неабчэ́санай	неабчэ́саным	неабчэ́саных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

неабчэ́саны I, см. неабчаса́ны I

неабчэ́саны II, см. неабчаса́ны II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неабчаса́ны і неабчэ́саны, ‑ая, ‑ае.

1. Неапрацаваны часаннем ². Неабчасанае бервяно. □ Апісваючы побыт Беларусі, Вундэрэр адзначыў, што сялянскія хаты па ўсёй Літве пабудаваны з неабчасаных дрэў. «Полымя».

2. перан. Разм. Неадукаваны, некультурны, грубы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лы́ла ’бялізны неахайны чалавек’ (Касп.). Балтызм. Параўн. лат. liels, латгальск. lels ’вялікі, высокі’ (Блесэ, 5, 15). Аднак Слаўскі (5, 406) адносіць бел. слова (якое паслужыла крыніцай для польск. łyła ’нязграбны, неабчэсаны чалавек’) да экспрэсіўных, параўноўваючы яго з чэш. (у Юнгмана) laula ’ёлуп, неабчэсаны чалавек’, лат. ļūļa ’дурыла, расцяжпа’, літ. liūlỹs ’непаваротлівы, нязграбны, няўклюда’ (∼ літ. liūliúoti ’люляць’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Verbum