на́ўчаны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. на́ўчаны на́ўчаная на́ўчанае на́ўчаныя
Р. на́ўчанага на́ўчанай
на́ўчанае		 на́ўчанага на́ўчаных
Д. на́ўчанаму на́ўчанай на́ўчанаму на́ўчаным
В. на́ўчаны (неадуш.)
на́ўчанага (адуш.)		 на́ўчаную на́ўчанае на́ўчаныя (неадуш.)
на́ўчаных (адуш.)
Т. на́ўчаным на́ўчанай
на́ўчанаю		 на́ўчаным на́ўчанымі
М. на́ўчаным на́ўчанай на́ўчаным на́ўчаных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

на́ўчаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. на́ўчаны на́ўчаная на́ўчанае на́ўчаныя
Р. на́ўчанага на́ўчанай
на́ўчанае		 на́ўчанага на́ўчаных
Д. на́ўчанаму на́ўчанай на́ўчанаму на́ўчаным
В. на́ўчаны (неадуш.)
на́ўчанага (адуш.)		 на́ўчаную на́ўчанае на́ўчаныя (неадуш.)
на́ўчаных (адуш.)
Т. на́ўчаным на́ўчанай
на́ўчанаю		 на́ўчаным на́ўчанымі
М. на́ўчаным на́ўчанай на́ўчаным на́ўчаных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ На́ўчань (на́учень) ’вучань’ (Анім.), рус. пск. на́учень, на‑ ўчень ’вучань (якога аддалі ў навучанне, на вывучку)’, смал. наушень ’падручны каваля’. Ад на́ўчаны (на́ученый) ’навучаны’ (Нас.), наўчыць ’наставіць, навучыць; настроіць’ (Нас.), параўн. вучань (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)