ная́давы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ная́давы ная́давая ная́давае ная́давыя
Р. ная́давага ная́давай
ная́давае		 ная́давага ная́давых
Д. ная́даваму ная́давай ная́даваму ная́давым
В. ная́давы (неадуш.)
ная́давага (адуш.)		 ная́давую ная́давае ная́давыя (неадуш.)
ная́давых (адуш.)
Т. ная́давым ная́давай
ная́даваю		 ная́давым ная́давымі
М. ная́давым ная́давай ная́давым ная́давых

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ная́давы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да наяды (у 2, 3 знач.).

2. у знач. наз. ная́давыя, ‑ых. Сямейства аднадольных раслін, да якога адносіцца наяда (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ная́да, -ы, ДМ -дзе, ж.

1. У старажытнагрэчаскай міфалогіі: німфа рэк і ручаёў.

2. Аднагадовая водная травяністая расліна сямейства наядавых, якая мае тонкае разгалінаванае сцябло і малапрыкметныя адзіночныя кветкі.

3. Лічынка страказы (а таксама аўсяніка, вяснянкі), якая жыве ў вадаёмах.

|| прым. ная́давы, -ая, -ае (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)