нашчыпа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -чы́паны; зак.

1. чаго. Шчыпаючы, набраць, нарваць у якой-н. колькасці.

Н. цыбулі.

2. што. Зашчаміць, прышчаміць скуру цела ў многіх месцах (разм.).

Н. вушы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нашчыпа́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. нашчыплю́
нашчыпа́ю		 нашчы́плем
нашчыпа́ем
2-я ас. нашчы́плеш
нашчыпа́еш		 нашчы́плеце
нашчыпа́еце
3-я ас. нашчы́пле
нашчыпа́е		 нашчы́плюць
нашчыпа́юць
Прошлы час
м. нашчыпа́ў нашчыпа́лі
ж. нашчыпа́ла
н. нашчыпа́ла
Загадны лад
2-я ас. нашчыплі́
нашчыпа́й		 нашчыплі́це
нашчыпа́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час нашчыпа́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нашчыпа́ць сов., в разн. знач. нащипа́ть;

н. шча́ўя — нащипа́ть щавеля́;

н. шчо́кі — нащипа́ть щёки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нашчыпа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. чаго. Шчыпаючы, набраць, нарваць у якой‑н. колькасці. Нашчыпаць цыбулі. Нашчыпаць шчаўя.

2. што. Разм. Зашчаміць, прышчаміць скуру цела ў многіх месцах. Нашчыпаць шчокі. Нашчыпаць вушы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нашчы́паны нащи́панный; см. нашчыпа́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нашчы́паны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад нашчыпаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Насцыпа́ць ’нарваць’: Идзи, дочушка, насцыпли яблыкоў сватам (віц., Шн. 2, 96). Да нашчыпа́ць ’нарваць’ з цоканнем.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нащипа́ть сов.

1. (щипля, нарвать, надёргать в каком-л. количестве) нашчыпа́ць; (преимущественно о перьях, волосах и т. п.) наску́бці, мног. панаскуба́ць, панаску́бваць;

2. (причинить щипанием боль) разг. нашчыпа́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гаро́х, -у, М -у і -ро́се, м.

Расліна сямейства бабовых з насеннем у стручках, а таксама само круглае насенне гэтай расліны.

Нашчыпаць гароху.

|| памянш.-ласк. гаро́шак, -шку, м. Зялёны г.

|| прым. гаро́хавы, -ая, -ае.

◊

Гарохавы вянок — адмова ў каханні.

Пудзіла гарохавае (разм., неадабр.) — пра смешна ці безгустоўна адзетага чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)