нашуме́ць, -млю́, -мі́ш, -мі́ць; -мі́м, -міце́, -мя́ць; -мі́; зак.
1. Нарабіць шуму; накрычаць на каго-н.
Залішне н.
2. перан. Выклікаць многа размоў, прыцягнуць да сябе агульную ўвагу.
Вось нашумела гэта справа.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
нашуме́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
нашумлю́ |
нашумі́м |
| 2-я ас. |
нашумі́ш |
нашуміце́ |
| 3-я ас. |
нашумі́ць |
нашумя́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
нашуме́ў |
нашуме́лі |
| ж. |
нашуме́ла |
| н. |
нашуме́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
нашумі́ |
нашумі́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
нашуме́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
нашуме́ць сов., прям., перен. нашуме́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нашуме́ць, ‑млю, ‑міш, ‑міць; зак.
1. Нарабіць шуму. Ну і гора з гэтай Касяй! Нагаворыць за траіх, Нашуміць за семярых! Агняцвет. // Накрычаць на каго‑н., нагаварыць чаго‑н. рэзкім тонам. Пад канец нарады Ваўчок неяк паспакайнеў і абмяк — ці то стаміўся, ці адчуў, што залішне нашумеў. Хадкевіч.
2. перан. Прыцягнуць да сябе ўвагу, выклікаць многа размоў. Вось толькі ўчора скончыўся судовы працэс у Гдыні, які нашумеў на ўсю Польшчу. Карпюк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
набузи́ть сов., разг. набузі́ць, нашуме́ць, насканда́ліць, напраку́дзіць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нашуме́ть сов.
1. нашуме́ць; (наговорить) нагавары́ць; нагамані́ць; (накричать) накрыча́ць;
2. перен. нарабі́ць шу́му, нашуме́ць;
э́то де́ло нашуме́ло гэ́та спра́ва нарабі́ла шу́му (нашуме́ла).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)