нашмарава́ць гл. шмараваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нашмарава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. нашмару́ю нашмару́ем
2-я ас. нашмару́еш нашмару́еце
3-я ас. нашмару́е нашмару́юць
Прошлы час
м. нашмарава́ў нашмарава́лі
ж. нашмарава́ла
н. нашмарава́ла
Загадны лад
2-я ас. нашмару́й нашмару́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час нашмарава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нашмарава́ць сов., прост. (втирая, смазать) натере́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нашмарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго-што.

Разм. Намазаць, нацерці. Пастагнаў [бацька] уночы, маці нашмаравала бакі тарпатынаю, а раніцаю павалокся на абход. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шмарава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; незак. (разм.).

1. каго-што. Націраць, намазваць каго-, што-н.; праціраць, ачышчаючы што-н.

Ш. варам дратву.

Ш. шкло.

2. аб што. Церціся, зачэпліваючыся за што-н. у час руху, цягнучыся па чым-н.

Кола шмаравала аб бакавіну тарантаса.

|| зак. нашмарава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны (да 1 знач.).

|| звар. шмарава́цца, -ру́юся, -ру́ешся, -ру́ецца; -ру́йся (да 1 знач.).

Ш. шкіпінарам; зак. нашмарава́цца, -ру́юся, -ру́ешся, -ру́ецца; -ру́йся.

|| наз. шмарава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нашмарава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад нашмараваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нашмарава́ны прост. натёртый; см. нашмарава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)