начыні́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. начыню́ начы́нім
2-я ас. начы́ніш начы́ніце
3-я ас. начы́ніць начы́няць
Прошлы час
м. начыні́ў начыні́лі
ж. начыні́ла
н. начыні́ла
Загадны лад
2-я ас. начыні́ начыні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час начыні́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

начыні́ць, -чыню́, -чы́ніш, -чы́ніць; -чы́нены; зак.

1. што чым. Напоўніць, набіць унутранасць чаго-н.

Н. піражкі мясам.

2. чаго. Прыгатаваць такім спосабам у нейкай колькасці.

Н. кабачкоў.

|| незак. начыня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. начы́нка, -і, ДМ -нцы, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

начыні́ць сов. начини́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

начыні́ць, ‑чыню, ‑чыніш, ‑чыніць; зак.

1. што. Напоўніць, набіць чым‑н. унутранасць чаго‑н. Сяргей Карпавіч выскраб з люлькі попел, начыніў яе свежым тытунём і закурыў. Мікуліч. // Нафаршыраваць. Начыніць кабачкі.

2. чаго. Прыгатаваць такім спосабам у нейкай колькасці. Начыніць каўбас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прашпігава́ць, -гу́ю, -гу́еш, -гу́е; -гу́й; -гава́ны; зак., што.

Начыніць што-н. салам, часнаком, морквай і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

начы́нка, -і, ДМ -нцы, ж.

1. гл. начыніць.

2. Тое, чым начынены пірагі, цукеркі і пад.

Пірог з начынкай.

|| прым. начы́начны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

начыня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да начыніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

начы́нены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад начыніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зафаршырава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго-што.

Начыніць фаршам. Зафаршыраваць рыбу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нафаршырава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго-што і чаго.

Начыніць фаршам. Нафаршыраваць рыбу. // Фаршыруючы, прыгатаваць у якой‑н. колькасці. Нафаршыраваць каструлю перцу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)