начо́сны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. начо́сны начо́сная начо́снае начо́сныя
Р. начо́снага начо́снай
начо́снае		 начо́снага начо́сных
Д. начо́снаму начо́снай начо́снаму начо́сным
В. начо́сны (неадуш.)
начо́снага (адуш.)		 начо́сную начо́снае начо́сныя (неадуш.)
начо́сных (адуш.)
Т. начо́сным начо́снай
начо́снаю		 начо́сным начо́снымі
М. начо́сным начо́снай начо́сным начо́сных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

начо́сны текст. начёсный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

начо́сны, ‑ая, ‑ае.

Спец. З начосам (у 1 знач.). Тканіна з начосным ворсам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

начо́с, -у, м.

1. Доўгі ворс на тканінах і трыкатажных вырабах (спец.).

2. Валасы ў прычосцы, начасаныя на лоб, вушы, скроні, а таксама прычоска ў выглядзе пышна ўзбітых валасоў (разм.).

|| прым. начо́сны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

начёсный текст. начо́сны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)