нацё́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
нацё́чны |
нацё́чная |
нацё́чнае |
нацё́чныя |
| Р. |
нацё́чнага |
нацё́чнай
нацё́чнае |
нацё́чнага |
нацё́чных |
| Д. |
нацё́чнаму |
нацё́чнай |
нацё́чнаму |
нацё́чным |
| В. |
нацё́чны (неадуш.)
нацё́чнага (адуш.) |
нацё́чную |
нацё́чнае |
нацё́чныя (неадуш.)
нацё́чных (адуш.) |
| Т. |
нацё́чным |
нацё́чнай
нацё́чнаю |
нацё́чным |
нацё́чнымі |
| М. |
нацё́чным |
нацё́чнай |
нацё́чным |
нацё́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
нацёчны геол., мед. натёчный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нацёк, -у, мн. -і, -аў, м.
Слой рэчыва, якое нацякло на паверхню чаго-н., расцяклося па чым-н.
Нацёкі на сцяне.
|| прым. нацёчны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)