нахіну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак., што.

1. Наспех накінуць, апрануць на сябе што-н.

Н. паліто на плечы.

2. Нахіліць да зямлі (разм.).

Сядзе пчала на кветачку, нахіне яе да зямлі.

|| незак. нахіна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нахіну́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. нахіну́ нахінё́м
2-я ас. нахіне́ш нахіняце́
3-я ас. нахіне́ нахіну́ць
Прошлы час
м. нахіну́ў нахіну́лі
ж. нахіну́ла
н. нахіну́ла
Загадны лад
2-я ас. нахіні́ нахіні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час нахіну́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нахіну́ць сов.

1. (одежду) набро́сить;

2. разг. наклони́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нахіну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., што.

1. Наспех накінуць, апрануць на сябе што‑н. Нахінуць куртку на плечы.

2. Абл. Нахіліць. Сядае пчолка на верасовю галінку, калышацца, пасля нахіне яе аж да самай зямлі. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нахіна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да нахінуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нахіну́ты

1. набро́шенный; см. нахіну́ць 1;

2. разг. наклонённый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)