нахле́бніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. нахле́бніца нахле́бніцы
Р. нахле́бніцы нахле́бніц
Д. нахле́бніцы нахле́бніцам
В. нахле́бніцу нахле́бніц
Т. нахле́бніцай
нахле́бніцаю		 нахле́бніцамі
М. нахле́бніцы нахле́бніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нахле́бніца ж. нахле́бница, прижива́льщица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нахле́бніца, ‑ы, ж.

Жан. да нахлебнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нахле́бнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто жыве на чужыя сродкі, на чужым хлебе.

|| ж. нахле́бніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прихлеба́тельница падхалі́мка, -кі ж.; нахле́бніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прижива́лка нахле́бніца, -цы ж.; (дармоедка) дармае́дка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прижива́льщица уст. нахле́бніца, -цы ж.; (дармоедка) дармае́дка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нахле́бница

1. нахле́бніца, -цы ж.; дармае́дка, -кі ж.;

2. сталаўні́ца, -цы ж.; см. нахле́бник;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)