натура́льны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
натура́льны |
натура́льная |
натура́льнае |
натура́льныя |
| Р. |
натура́льнага |
натура́льнай натура́льнае |
натура́льнага |
натура́льных |
| Д. |
натура́льнаму |
натура́льнай |
натура́льнаму |
натура́льным |
| В. |
натура́льны (неадуш.) натура́льнага (адуш.) |
натура́льную |
натура́льнае |
натура́льныя (неадуш.) натура́льных (адуш.) |
| Т. |
натура́льным |
натура́льнай натура́льнаю |
натура́льным |
натура́льнымі |
| М. |
натура́льным |
натура́льнай |
натура́льным |
натура́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
натура́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
натура́льны |
натура́льная |
натура́льнае |
натура́льныя |
| Р. |
натура́льнага |
натура́льнай натура́льнае |
натура́льнага |
натура́льных |
| Д. |
натура́льнаму |
натура́льнай |
натура́льнаму |
натура́льным |
| В. |
натура́льны (неадуш.) натура́льнага (адуш.) |
натура́льную |
натура́льнае |
натура́льныя (неадуш.) натура́льных (адуш.) |
| Т. |
натура́льным |
натура́льнай натура́льнаю |
натура́льным |
натура́льнымі |
| М. |
натура́льным |
натура́льнай |
натура́льным |
натура́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
фарбава́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.
Рэчыва, якое выкарыстоўваецца для фарбавання.
Натуральныя фарбавальнікі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ілюзо́рна-натура́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ілюзо́рна-натура́льны |
ілюзо́рна-натура́льная |
ілюзо́рна-натура́льнае |
ілюзо́рна-натура́льныя |
| Р. |
ілюзо́рна-натура́льнага |
ілюзо́рна-натура́льнай ілюзо́рна-натура́льнае |
ілюзо́рна-натура́льнага |
ілюзо́рна-натура́льных |
| Д. |
ілюзо́рна-натура́льнаму |
ілюзо́рна-натура́льнай |
ілюзо́рна-натура́льнаму |
ілюзо́рна-натура́льным |
| В. |
ілюзо́рна-натура́льны (неадуш.) ілюзо́рна-натура́льнага (адуш.) |
ілюзо́рна-натура́льную |
ілюзо́рна-натура́льнае |
ілюзо́рна-натура́льныя (неадуш.) ілюзо́рна-натура́льных (адуш.) |
| Т. |
ілюзо́рна-натура́льным |
ілюзо́рна-натура́льнай ілюзо́рна-натура́льнаю |
ілюзо́рна-натура́льным |
ілюзо́рна-натура́льнымі |
| М. |
ілюзо́рна-натура́льным |
ілюзо́рна-натура́льнай |
ілюзо́рна-натура́льным |
ілюзо́рна-натура́льных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
рыбахо́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м. (спец.).
Прыстасаванне для самастойнага праходу рыбы цераз штучныя і натуральныя перашкоды (плаціны, вадаспады і інш.).
|| прым. рыбахо́дны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
чынш, -у, м. (гіст.).
1. У феадальнай Еўропе: рэгулярныя натуральныя і грашовыя плацяжы зямельнаму ўласніку за карыстанне зямлёй.
2. У Беларусі і Літве ў 15—19 стст: грашовы аброк.
|| прым. чы́ншавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прытэра́сны, ‑ая, ‑ае.
Размешчаны каля горнай тэрасы. У поймах рэк, у іх прытэраснай забалочанай частцы, растуць натуральныя лясы з чорнай алешыны. Гавеман.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кантрыбу́цыя, ‑і, ж.
Грашовая сума, якая паводле мірнага дагавору выплачваецца дзяржаве-пераможцы пераможанай дзяржавай. Мір без анексій і кантрыбуцый. // Грашовыя або натуральныя паборы, якія збіраюцца чужаземным войскам з насельніцтва захопленай ім тэрыторыі.
[Лац. contributio.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нясве́жы, ‑ая, ‑ае.
1. Які страціў з цягам часу свежасць, свае натуральныя якасці. Нясвежыя прадукты.
2. перан. Пазбаўлены свежасці, яркасці. Якаў застаў Вярбіцкага дома. Той нядаўна прачнуўся, і твар яго быў памяты і нясвежы. Чарнышэвіч.
3. Які доўга насілі; заношаны, брудны. З-пад расшпіленага каўняра кіцеля ў хлопца, віднелася нясвежая цяльняшка. Карпюк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чынш, ‑у, м.
Гіст. У феадальнай Еўропе — рэгулярныя натуральныя і грашовыя плацяжы зямельнаму ўласніку за карыстанне зямлёй. // На Беларусі і ў Літве ў 15–19 стст. — грашовы аброк. Селяніна на сувязь з рынкам штурхала перш за ўсё неабходнасць уплаты грашовага чыншу і выканання іншых павіннасцей, якія ўсё часцей замяняліся грашовым эквівалентам. «Весці». — Чынш да падатку не належыць, — уставіў слова паспакайнелы Сяргей. Чорны.
[Польск. czynsz ад лац. census — перапіс.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)