насыпны́, -а́я, -о́е.

1. Які насыпаецца куды-н.

Н. грунт.

2. Утвораны шляхам насыпання.

Насыпная гара.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

насыпны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. насыпны́ насыпна́я насыпно́е насыпны́я
Р. насыпно́га насыпно́й
насыпно́е		 насыпно́га насыпны́х
Д. насыпно́му насыпно́й насыпно́му насыпны́м
В. насыпны́ (неадуш.)
насыпно́га (адуш.)		 насыпну́ю насыпно́е насыпны́я (неадуш.)
насыпны́х (адуш.)
Т. насыпны́м насыпно́й
насыпно́ю		 насыпны́м насыпны́мі
М. насыпны́м насыпно́й насыпны́м насыпны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

насыпны́ в разн. знач. насыпно́й;

н. грунт — насыпно́й грунт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

насыпны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які насыпаецца куды‑н. Насыпны грунт.

2. Утвораны шляхам насыпання. Замак быў пабудаваны на насыпной гары. «Беларусь».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насыпно́й насыпны́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Свал ‘узвышша, вузкая града, якая ўтвараецца пры аранні ў сярэдзіну, “у склад”’ (Дэмб., 2, 832). Рус. пахать в свал — звальваючы насустрач адна адной дзве сумежныя баразны, наўг. пахать на свал ‘разворваць барозны з бульбай праз адну’, укр. палес. свал ‘насыпны ўзгорак’. Да *сваліць ‘зваліць’, магчыма, русізм або графічна адаптаванае звал ‘навал; марэна’ (Ласт.). У адносінах да семантыкі параўн. склад 3 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)