настыва́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. настыва́е настыва́юць
Прошлы час
м. настыва́ў настыва́лі
ж. настыва́ла
н. настыва́ла

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

настыва́ць несов., в разн. знач. настыва́ть; см. насты́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

настыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да настыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насты́ць, -ты́ну, -ты́неш, -ты́не; -ты́нь; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць халодным.

Хата настыла.

Печ настыла.

2. Змерзнуць.

Ногі настылі.

|| незак. настыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Насты́гнуць, настыгці ’выстыць, настыць’ (Нас.), настываць ’настываць’ (Нас., Сл. ПЗБ). Гл. стогнуць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

настыва́ть несов., разг.

1. (охлаждаться) настыва́ць;

2. (застывая, покрывать собой поверхность чего-л.) намярза́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)