насту́пніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. насту́пніца насту́пніцы
Р. насту́пніцы насту́пніц
Д. насту́пніцы насту́пніцам
В. насту́пніцу насту́пніц
Т. насту́пніцай
насту́пніцаю		 насту́пніцамі
М. насту́пніцы насту́пніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

насту́пніца ж., уст. прее́мница, насле́дница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

насту́пніца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да наступнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прее́мница перае́мніца, -цы ж.; насту́пніца, -цы ж.; прадаўжа́льніца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

насле́дница

1. насле́дніца, -цы ж., спа́дчынніца, -цы ж.;

2. (преемница) насле́дніца, -цы ж.; спадкае́мніца, -цы ж.; насту́пніца, -цы ж.; перае́мніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)