насто́ечны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
насто́ечны |
насто́ечная |
насто́ечнае |
насто́ечныя |
| Р. |
насто́ечнага |
насто́ечнай
насто́ечнае |
насто́ечнага |
насто́ечных |
| Д. |
насто́ечнаму |
насто́ечнай |
насто́ечнаму |
насто́ечным |
| В. |
насто́ечны (неадуш.)
насто́ечнага (адуш.) |
насто́ечную |
насто́ечнае |
насто́ечныя (неадуш.)
насто́ечных (адуш.) |
| Т. |
насто́ечным |
насто́ечнай
насто́ечнаю |
насто́ечным |
насто́ечнымі |
| М. |
насто́ечным |
насто́ечнай |
насто́ечным |
насто́ечных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
насто́ечны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да настойкі, уласцівы настойцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
насто́йка, -і, ДМ -то́йцы, мн. -і, -то́ек, ж.
1. Спіртны напітак, настоены на ягадах або травах.
Вішнёвая н.
2. Тое, што і настой (у 1 знач.).
Валяр’янавая н.
|| прым. насто́ечны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)