наста́ліць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
наста́лю |
наста́лім |
| 2-я ас. |
наста́ліш |
наста́ліце |
| 3-я ас. |
наста́ліць |
наста́ляць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
наста́ліў |
наста́лілі |
| ж. |
наста́ліла |
| н. |
наста́ліла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
наста́ль |
наста́льце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
наста́ліўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
насталі́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
насталю́ |
насто́лім |
| 2-я ас. |
насто́ліш |
насто́ліце |
| 3-я ас. |
насто́ліць |
насто́ляць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
наста́ліў |
наста́лілі |
| ж. |
наста́ліла |
| н. |
наста́ліла |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
насталі́ўшы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
насталі́ць сов. настла́ть потоло́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
наста́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.
Наварыць сталлю. Насталіць кірку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наста́лить сов., техн. наста́ліць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
насто́ліць сов., см. насталі́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Наста́лак (пасталоў ’сякера для кляпання кос’ (драг., Жыв. сл., Клім.). Ад настиліць ’наварыць сталлю’ (Бяльк.), настилюваты ’пакрываць сталлю’ (драг., Жыв. сл.), настальваць ’наводзіць што-небудзь жалезнае сталлю’ (Нас.), да сталь (гл.); настиліць ’набіць’ (Бяльк.) узнікла на базе папярэдняга значэння, параўн. настиліць зубы ’ўдарыць па зубах’ (Грыг.), настиліваць ’перан. рабіць ударамі сіне-барвовыя знакі’: пакалываць, насталиць кому носъ, вочы (Нас.), з далейшым развіццём семантыкі параўн. насталіць нос ’паставіць у няёмкае становішча’, насталіць (каго-небудзь) ’падгаварыць, сагітаваць’ (Растарг.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
падпілава́ць, ‑лую, ‑луеш, ‑луе; зак.
1. што. Пілуючы, падрэзаць знізу, над коранем і пад.; распілаваць знізу не да канца. Падпілаваць слуп. Падпілаваць дрэва.
2. што. Зразаючы пілкай, зрабіць больш кароткім. Падпілаваць рогі. // Падраўнаваць (пілкай, напільнікам). Бывала, прывядуць да каваля Каваць каня, — і мігам я гатовы Падпілаваць, насталіць вухналя, Падаць у абцугах гарачую падкову. Вітка.
3. чаго. Напілаваць дадаткова, яшчэ трохі. Трэба было і слупы многія мяняць, і штакету падпілаваць на цыркулярцы. Дубоўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)