насміха́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
насміха́нне |
| Р. |
насміха́ння |
| Д. |
насміха́нню |
| В. |
насміха́нне |
| Т. |
насміха́ннем |
| М. |
насміха́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
насміха́нне ср. насмеха́ние, насмеха́тельство
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
насміха́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. насміхацца.
2. Тое, што і насмешка. У голасе Крэменя чулася яўнае насміханне. Кавалёў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
насміха́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак., з каго-чаго і без дап.
Здзекліва смяяцца з каго-, чаго-н.
|| наз. насміха́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ке́пікі, -аў (разм.).
Насміханне, кпіны.
◊
Кепікі строіць (разм.) — насміхацца з каго-н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зубаска́льства, ‑а, н.
Смех, жарты або насміханне з каго‑, чаго‑н. Сцёпка прачытаў.. [ліст] борздзенька — проста не хацеў пры таварышам сядзець над ім доўга, каб не выклікаць гэтым іх зубаскальства. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ке́пікі ’насміханне, кпіны’ (ТСБМ, Нас., Шат., Касп., КЭС, лаг., З нар. сл.). У выразе кепікі строіць (ТСБМ, Янк. БФ). Утварэнне, тыповае для фразеалагізмаў. Параўн. дрыжыкі, скалікі (Сцяцко, Афікс. наз., 86). Да кеп (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ке́пікі, ‑аў; адз. няма.
Разм. Насміханне, кпіны. Шмат было і такіх, для каго гэты кубак кавы і лустачка хлеба былі адзіным падмацаваннем. З такіх звычайна кпілі панскія і купецкія дзеці. Пра гэтыя іх кепікі найбольш балюча і злосна думаў Данік. Брыль.
•••
Строіць кепікі гл. строіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
насмеха́тельство ср., уст. насміха́нне, -ння ср., насме́шка, -кі ж.; (злое) кпі́ны, -наў ед. нет; (издевательство) здзек, род. здзе́ку м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)