насмяя́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. насмяя́нне
Р. насмяя́ння
Д. насмяя́нню
В. насмяя́нне
Т. насмяя́ннем
М. насмяя́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

насмяя́нне ср. надруга́тельство

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

насмяя́нне, ‑я, н.

Грубы, зневажальны здзек з каго‑, чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надруга́тельство ср. здзек, род. здзе́ку м., насмяя́нне, -ння ср., кпі́ны, -наў ед. нет (з каго, чаго); (оскорбление) зневажа́нне, -ння ср., знява́га, -гі ж., абра́за, -зы ж. (каго, чаго); (обесчещивание) абнясла́ўленне, -ння ср., знясла́ўленне, -ння ср., аганьбава́нне, -ння ср. (каго, чаго); (изнасилование) згвалтава́нне, -ння ср., згва́лчанне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)