насле́довать
1. сов., несов. (что-л.) атры́мліваць у спа́дчыну; сов. атрыма́ць у спа́дчыну;
он насле́довал э́тот дом от отца́ ён атрыма́ў у спа́дчыну гэ́ты дом ад ба́цькі;
2. биол., несов. насле́даваць; сов. насле́даваць, унасле́даваць;
3. (кому-л.) несов., юр. мець пра́ва на спа́дчыну (пасля каго-небудзь); сов. атрыма́ць спа́дчыну (пасля каго-небудзь);
сын насле́дует отцу́ сын ма́е пра́ва на спа́дчыну пасля́ ба́цькі;
он насле́довал своему́ дя́де ён атрыма́ў спа́дчыну пасля́ свайго́ дзя́дзькі;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
насле́даваць I несов., биол. насле́довать
насле́даваць II несов. (руководствоваться) сле́довать; подража́ть;
н. ле́пшыя трады́цыі — сле́довать лу́чшим тради́циям;
н. вялі́каму паэ́ту — подража́ть вели́кому поэ́ту
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
насле́дование ср.
1. (чего-л.) атрыма́нне ў спа́дчыну;
2. биол. насле́даванне, -ння ср.;
3. (кому-, чему-л.) юр. пра́ва на спа́дчыну (пасля каго-небудзь), атрыма́нне спа́дчыны (пасля каго-небудзь); см. насле́довать;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)