Насле́днікі
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Насле́днікі |
| Р. |
Насле́днікаў |
| Д. |
Насле́днікам |
| В. |
Насле́днікі |
| Т. |
Насле́днікамі |
| М. |
Насле́дніках |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
насле́днік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
насле́днік |
насле́днікі |
| Р. |
насле́дніка |
насле́днікаў |
| Д. |
насле́дніку |
насле́днікам |
| В. |
насле́дніка |
насле́днікаў |
| Т. |
насле́днікам |
насле́днікамі |
| М. |
насле́дніку |
насле́дніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
насле́днік, -а, мн. -і, -аў, м.
1. Асоба, якая атрымала спадчыну або мае права на яе атрыманне; спадкаемец.
Законны н.
2. перан. Пераемнік, прадаўжальнік якой-н. справы; нашчадак.
Наследнікі лепшых традыцый.
|| ж. насле́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
насле́днік, ‑а, м.
1. Асоба, якая атрымала спадчыну або мае права на яе атрыманне. Прамы наследнік. Законны наследнік. □ Не шанцавала майму бацьку на сыноў.. А што гэта за гаспадар без наследніка. Скрыган. // Разм. Дзіця, сын. Віншаваць з наследнікам. □ — Ну, Валюха, як наш наследнік? — Вадзім абняў .. [жонку] за плечы, прыхінуў да сябе. Гаўрылкін.
2. перан. Пераемнікі, прадаўжальнікі якой‑н. справы. Наследнікі рэвалюцыйных традыцый. □ [Навум:] — Рыгор Піліпавіч забыўся, што мы наследнікі не толькі беларускай культуры, але і лепшага, што стварыла чалавецтва наогул. Мікуліч.
•••
Наследнік прастола — сын манарха або наогул асоба, да якой павінна перайсці ўлада ў манархічнай дзяржаве.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)