нары́ты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нары́ты нары́тая нары́тае нары́тыя
Р. нары́тага нары́тай
нары́тае		 нары́тага нары́тых
Д. нары́таму нары́тай нары́таму нары́тым
В. нары́ты (неадуш.)
нары́тага (адуш.)		 нары́тую нары́тае нары́тыя (неадуш.)
нары́тых (адуш.)
Т. нары́тым нары́тай
нары́таю		 нары́тым нары́тымі
М. нары́тым нары́тай нары́тым нары́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

нары́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нары́ты нары́тая нары́тае нары́тыя
Р. нары́тага нары́тай
нары́тае		 нары́тага нары́тых
Д. нары́таму нары́тай нары́таму нары́тым
В. нары́ты (неадуш.)
нары́тага (адуш.)		 нары́тую нары́тае нары́тыя (неадуш.)
нары́тых (адуш.)
Т. нары́тым нары́тай
нары́таю		 нары́тым нары́тымі
М. нары́тым нары́тай нары́тым нары́тых

Кароткая форма: нары́та.

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

нары́ты нары́тый; см. нары́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нары́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад нарыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нары́тый накапа́ны, мног. панако́пваны; нары́ты, мног. панарыва́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)