на́рта

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. на́рта на́рты
Р. на́рты на́ртаў
Д. на́рце на́ртам
В. на́рту на́рты
Т. на́ртай
на́ртаю		 на́ртамі
М. на́рце на́ртах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

на́рта на́рта, -ты ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

на́рты, -таў и на́рта ж. на́рты, на́рта

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

на́рты, -аў, адз. на́рта, -ы, ДМ -рце, ж.

Доўгія, вузкія сані ў народаў Поўначы для язды на сабаках або аленях.

|| прым. на́ртавы, -ая, -ае.

Н. шлях.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

на́рты, ‑аў; адз. нарта, ‑ы, ДМ ‑рце, ж.

Доўгія, вузкія сані ў народаў Поўначы для язды на сабаках або аленях. Алені прыпыніліся, чалавек на партах стаў на калені і глядзеў у мой бок. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)