наро́дніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. наро́дніца наро́дніцы
Р. наро́дніцы наро́дніц
Д. наро́дніцы наро́дніцам
В. наро́дніцу наро́дніц
Т. наро́дніцай
наро́дніцаю		 наро́дніцамі
М. наро́дніцы наро́дніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наро́дніца ж., ист. наро́дница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наро́дніца, ‑ы, ж.

Жан. да народнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наро́днік, -а, мн. -і, -аў, м.

Паслядоўнік народніцтва.

|| ж. наро́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. наро́дніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наро́дница наро́дніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)