па-наро́днаму

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
па-наро́днаму - -

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наро́дны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. наро́дны наро́дная наро́днае наро́дныя
Р. наро́днага наро́днай
наро́днае
наро́днага наро́дных
Д. наро́днаму наро́днай наро́днаму наро́дным
В. наро́дны (неадуш.)
наро́днага (адуш.)
наро́дную наро́днае наро́дныя (неадуш.)
наро́дных (адуш.)
Т. наро́дным наро́днай
наро́днаю
наро́дным наро́днымі
М. наро́дным наро́днай наро́дным наро́дных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ву́сна-наро́дны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ву́сна-наро́дны ву́сна-наро́дная ву́сна-наро́днае ву́сна-наро́дныя
Р. ву́сна-наро́днага ву́сна-наро́днай
ву́сна-наро́днае
ву́сна-наро́днага ву́сна-наро́дных
Д. ву́сна-наро́днаму ву́сна-наро́днай ву́сна-наро́днаму ву́сна-наро́дным
В. ву́сна-наро́дны (неадуш.)
ву́сна-наро́днага (адуш.)
ву́сна-наро́дную ву́сна-наро́днае ву́сна-наро́дныя (неадуш.)
ву́сна-наро́дных (адуш.)
Т. ву́сна-наро́дным ву́сна-наро́днай
ву́сна-наро́днаю
ву́сна-наро́дным ву́сна-наро́днымі
М. ву́сна-наро́дным ву́сна-наро́днай ву́сна-наро́дным ву́сна-наро́дных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хрысція́нска-наро́дны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. хрысція́нска-наро́дны хрысція́нска-наро́дная хрысція́нска-наро́днае хрысція́нска-наро́дныя
Р. хрысція́нска-наро́днага хрысція́нска-наро́днай
хрысція́нска-наро́днае
хрысція́нска-наро́днага хрысція́нска-наро́дных
Д. хрысція́нска-наро́днаму хрысція́нска-наро́днай хрысція́нска-наро́днаму хрысція́нска-наро́дным
В. хрысція́нска-наро́дны (неадуш.)
хрысція́нска-наро́днага (адуш.)
хрысція́нска-наро́дную хрысція́нска-наро́днае хрысція́нска-наро́дныя (неадуш.)
хрысція́нска-наро́дных (адуш.)
Т. хрысція́нска-наро́дным хрысція́нска-наро́днай
хрысція́нска-наро́днаю
хрысція́нска-наро́дным хрысція́нска-наро́днымі
М. хрысція́нска-наро́дным хрысція́нска-наро́днай хрысція́нска-наро́дным хрысція́нска-наро́дных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

се́мдзесят, сямідзесяці́, Т сямю́дзесяццю, ліч. кольк. Лік і колькасць 70.

С. гадоў народнаму музею.

Паехаць за с. кіламетраў у горад.

Пад с. гадоў каму-н. (хутка будзе 70 гадоў).

|| парадк. сямідзяся́ты, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэквізі́цыя, ‑і, ж.

Прымусовае адчужэнне або часовая канфіскацыя органамі дзяржаўнай улады маёмасці, якая належыць асобным грамадзянам ці грамадскім арганізацыям. У 1918 годзе Народнаму Камісарыяту маёмасцей маладой Савецкай рэспублікі была даручана рэквізіцыя і захаванне ўсіх прыватных калекцый і збораў мастацкіх каштоўнасцей. «Маладосць».

[Ад лац. requisitio — патрабаванне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

І́катнік ’гарліца’ (Мат. Гом.). Утворана суфіксам ‑ік ад прыметніка *ікатны, як іншыя назвы зёлак паводле іх прызначэння: сардэчнік, нырачнік (Сцяцко, Афікс. наз., 106). Па народнаму павер’ю, гэта расліна лечыць іканне; параўн. рус. арханг. ико́тник ’трава, якой лечацца ад нервовага істэрычнага захворвання — ікаўкі’, укр. икавка ’расліна Berteroa incana’ (Грынч.). Семантычная мадэль «назва расліны па хваробе, якую яна лечыць» сустракаецца даволі часта.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ура́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Вышэйшы выканаўчы і распарадчы орган дзяржаўнай улады, які ажыццяўляе непасрэднае кіраванне краінай. Савецкі ўрад. Буржуазны ўрад. Рэвалюцыйны ўрад. □ Толькі дзякуючы Саветам удалося ў Расіі тое, што не ўдавалася ні ў адной з еўрапейскіх рэвалюцый, народ вылучыў і даў апору сапраўднаму народнаму ўраду. Ленін. // Члены такога органа. Урад пайшоў у адстаўку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фанаты́чны, ‑ая, ‑ае.

Уласцівы фанатыку, прасякнуты фанатызмам. Алік зразумеў, што мастацтва, музыка, спорт — гэта не яго стыхія, бо там трэба фанатычная бязлітаснасць да сябе. Быкаў. Сягоння.. нас не можа не здзіўляць гэткая высокая і шматгранная таленавітасць Уладзіслава Галубка, гэткая фанатычная адданасць яго мастацтву тэатра, мастацтву глыбока народнаму. «Маладосць». // Які дзейнічае, думае, як фанатык. Па аскетычнай сухасці, што ішла ад .. вачэй [жанчыны], і па паводзінах я адразу разгадаў у ёй фанатычную каталічку. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міну́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Які ўжо прайшоў, мінуў. Марыя з роспаччу паведаміла, што мінулай ноччу ў санчасці было трывожна. Кулакоўскі. Гнілая зіма мінулага года была асабліва цяжкаю для будаўнікоў. Ноччу ляпіў мокры снег, раскісалі дарогі, ледзяною карою абрасталі тросы пад’ёмнікаў. Грахоўскі. // Які быў раней, былы. Нібы зноў вярнуліся мінулыя радасці, мінулыя думы. Лынькоў. А тым часам перад Палінай праходзілі ўсе, адзін за адным, дні яе мінулага жыцця. Кавалёў.

2. у знач. наз. міну́лае, ‑ага, н. Тое, што прайшло, адышло; былое. Успомніць мінулае і параўнаць яго з цяперашнім, дык гэта — ноч і дзень, неба і зямля. Кулакоўскі. Аддаючы належнае народнаму мастацтву, многія дзеячы культуры разумелі, што нельга .. фарміраваць нацыянальны стыль, пакінуўшы без увагі багатыя мастацкая традыцыі мінулага. Шматаў. Лізу Сцяпан ніводнага разу не папракнуў мінулым. Корбан.

•••

Адысці ў мінулае гл. адысці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)