нармірава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. нармірава́нне
Р. нармірава́ння
Д. нармірава́нню
В. нармірава́нне
Т. нармірава́ннем
М. нармірава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нармірава́нне ср. нормирова́ние, нормиро́вка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нармірава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. нарміраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нармірава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак. і незак., што.

Тое, што і нармаваць.

|| наз. нармірава́нне, -я, н. і нарміро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, ж.

|| прым. нарміро́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нормирова́ние нармава́нне, -ння ср., нармірава́нне, -ня ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нормиро́вка ж., разг. нармірава́нне, -ння ср., нарміро́ўка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)