нарматы́ў

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. нарматы́ў нарматы́вы
Р. нарматы́ву нарматы́ваў
Д. нарматы́ву нарматы́вам
В. нарматы́ў нарматы́вы
Т. нарматы́вам нарматы́вамі
М. нарматы́ве нарматы́вах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нарматы́ў, ‑тыву, м.

Спец. Эканамічны або тэхнічны паказчык норм, у адпаведнасці з якімі выконваецца якая‑н. работа. Тэхнічныя нарматывы. Нарматывы вытворчай працы.

[Ад лац. normatio — упарадкаванне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звышнарматы́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які перавышае ўстаноўленыя нарматывы. Звышнарматыўны груз.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нарматы́ў, -ты́ву, мн. -ты́вы, -ты́ваў, м. (спец.).

Эканамічны або тэхнічны паказчык норм, у адпаведнасці з якімі выконваецца работа.

Нарматывы вытворчай працы.

|| прым. нарматы́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)