нарко́лаг, -а, мн. -і, -аў, м.

Урач — спецыяліст па наркалогіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нарко́лаг

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. нарко́лаг нарко́лагі
Р. нарко́лага нарко́лагаў
Д. нарко́лагу нарко́лагам
В. нарко́лага нарко́лагаў
Т. нарко́лагам нарко́лагамі
М. нарко́лагу нарко́лагах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нарко́лаг м. нарко́лог

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нарко́лаг, ‑а, м.

Спецыяліст у галіне наркалогіі. Урач-нарколаг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нарко́лог нарко́лаг, -га м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)