наркама́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
наркама́т |
наркама́ты |
| Р. |
наркама́та |
наркама́таў |
| Д. |
наркама́ту |
наркама́там |
| В. |
наркама́т |
наркама́ты |
| Т. |
наркама́там |
наркама́тамі |
| М. |
наркама́це |
наркама́тах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
наркама́таўскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да наркамата.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наркама́т, ‑а, М ‑маце, м.
Народны камісарыят (афіцыйная назва, якой карысталіся да 15 сакавіка 1946 г.). Прадстаўнік наркамата.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)