наркама́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. наркама́нка наркама́нкі
Р. наркама́нкі наркама́нак
Д. наркама́нцы наркама́нкам
В. наркама́нку наркама́нак
Т. наркама́нкай
наркама́нкаю		 наркама́нкамі
М. наркама́нцы наркама́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наркама́нка ж. наркома́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наркама́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жан. да наркаман.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наркама́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які мае моцную, хваравітую цягу да наркотыкаў.

|| ж. наркама́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. наркама́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наркома́нка наркама́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)