нарка́м

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. нарка́м нарка́мы
Р. нарка́ма нарка́маў
Д. нарка́му нарка́мам
В. нарка́ма нарка́маў
Т. нарка́мам нарка́мамі
М. нарка́ме нарка́мах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нарка́м м., ист. (наро́дны каміса́р) нарко́м (наро́дный комисса́р)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Наркі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Наркі́
Р. Нарко́ў
Д. Нарка́м
В. Наркі́
Т. Нарка́мі
М. Нарка́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нарко́м (наро́дный комисса́р) ист. нарка́м, -ма м. (наро́дны каміса́р).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)