нарва́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нарва́ны нарва́ная нарва́нае нарва́ныя
Р. нарва́нага нарва́най
нарва́нае		 нарва́нага нарва́ных
Д. нарва́наму нарва́най нарва́наму нарва́ным
В. нарва́ны (неадуш.)
нарва́нага (адуш.)		 нарва́ную нарва́нае нарва́ныя (неадуш.)
нарва́ных (адуш.)
Т. нарва́ным нарва́най
нарва́наю		 нарва́ным нарва́нымі
М. нарва́ным нарва́най нарва́ным нарва́ных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нарва́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нарва́ны нарва́ная нарва́нае нарва́ныя
Р. нарва́нага нарва́най
нарва́нае		 нарва́нага нарва́ных
Д. нарва́наму нарва́най нарва́наму нарва́ным
В. нарва́ны (неадуш.)
нарва́нага (адуш.)		 нарва́ную нарва́нае нарва́ныя (неадуш.)
нарва́ных (адуш.)
Т. нарва́ным нарва́най
нарва́наю		 нарва́ным нарва́нымі
М. нарва́ным нарва́най нарва́ным нарва́ных

Кароткая форма: нарва́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нарва́ны

1. на́рванный;

2. на́рванный;

3. натереблённый, надёрганный;

1-3 см. нарва́ць I 1-3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нарва́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад нарваць ​1 (у 1–3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

натереблённый нацярэ́блены; нарва́ны; см. натереби́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надёрганный нарва́ны, надра́ны; навырыва́ны; наску́бены; нашмо́рганы; нацяга́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

на́рванный нарва́ны, мног. панарыва́ны; см. нарва́ть​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)