нара́дны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
нара́дны |
нара́дная |
нара́днае |
нара́дныя |
| Р. |
нара́днага |
нара́днай
нара́днае |
нара́днага |
нара́дных |
| Д. |
нара́днаму |
нара́днай |
нара́днаму |
нара́дным |
| В. |
нара́дны (неадуш.)
нара́днага (адуш.) |
нара́дную |
нара́днае |
нара́дныя (неадуш.)
нара́дных (адуш.) |
| Т. |
нара́дным |
нара́днай
нара́днаю |
нара́дным |
нара́днымі |
| М. |
нара́дным |
нара́днай |
нара́дным |
нара́дных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
нара́дны, ‑ая, ‑ае.
1. Які робіцца па нараду (у 1 знач.). Нарадныя работы.
2. у знач. наз. нара́дная, ‑ай, ж. Памяшканне, дзе выдаюць, атрымліваюць нарады на работу. Мы сабраліся на трэцім паверсе шахтакіраўніцтва ў вялікай зале-нараднай. Скрыган.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нара́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.
1. Вуснае або пісьмовае распараджэнне на выкананне якой-н. работы; дакумент на выдачу або атрыманне чаго-н.
Атрымаць н.
Н. на лес.
Н. на машыну.
2. Якая-н. работа або заданне для ваеннаслужачых (спец.).
Знаходзіцца ў нарадзе.
Н. на кухню.
3. Група ваеннаслужачых, якія выконваюць такое заданне (спец.).
Гарнізонны н.
Н. міліцыі.
|| прым. нара́дны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)