напі́так

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. напі́так напі́ткі
Р. напі́тку напі́ткаў
Д. напі́тку напі́ткам
В. напі́так напі́ткі
Т. напі́ткам напі́ткамі
М. напі́тку напі́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

цвяро́засць, -і, ж.

1. гл. цвярозы.

2. Устрыманне ад ужывання спіртных напіткаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

распі́вачны, -ая, -ае.

Звязаны з продажам напіткаў, якія выпіваюцца на месцы іх пакупкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

п’я́нства, -а, н.

Пастаяннае і празмернае ўжыванне спіртных напіткаў.

Тут раней панавала невыводнае п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

буфе́т, -а, М -фе́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Доўгі стол або стойка для продажу закусак і напіткаў, а таксама невялікая закусачная.

Купіць піражок у буфеце.

2. Шафа для посуду, сталовай бялізны, закусак, напіткаў.

|| прым. буфе́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прапі́ты, -ая, -ае.

Характэрны для таго, хто п’е многа спіртных напіткаў.

П. голас. П. твар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шыно́к, -нка́, мн. -нкі́, -нко́ў, м. (уст.).

Невялікі пітны дом, месца продажу спіртных напіткаў.

|| прым. шынко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зубро́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

1. Шматгадовая травяністая расліна сямейства злакаў, якая скарыстоўваецца для прыгатавання настоек, араматызацыі напіткаў.

2. Гарэлка, настоеная на такой траве.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фужэ́р, ‑а, м.

Высокі бакал для шыпучага віна, прахаладжальных напіткаў і пад.

[Фр. fougére.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распі́вачны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з продажам напіткаў, якія выпіваюцца на месцы іх пакупкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)