напуска́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. напуска́нне
Р. напуска́ння
Д. напуска́нню
В. напуска́нне
Т. напуска́ннем
М. напуска́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

напуска́нне ср. напуска́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напуска́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. напускаць ​1 — напусціць (у 2 знач.) і напускаць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

на́пуск м.

1. (действие) напуска́нне, -ння ср., на́пуск, -ку м.;

2. (нависающая, выступающая часть чего-л.) на́пуск, -ку м.; (крыши) падстрэ́шша, -шша ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)