направле́ние ср.

1. (действие) накірава́нне, -ння ср., накіро́ўванне, -ння ср., скірава́нне, -ння ср., скіро́ўванне, -ння ср.; см. напра́вить​ 1;

2. (линия движения, идейная устремлённость) кіру́нак, -нку м., напра́мак, -мку м.;

направле́ние ума́ кіру́нак ро́зуму;

по направле́нию к… у кіру́нку да…;

дава́ть направле́ние дава́ць кіру́нак (напра́мак);

направле́ние враще́ния мат. кіру́нак вярчэ́ння;

3. (общественное течение, группировка) кіру́нак, -нку м.;

4. (документ) накірава́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

накірава́нне ср.

1. направле́ние;

2. наставле́ние;

3. направле́ние; обраще́ние;

1-3 см. накірава́ць;

4. (документ) направле́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

моде́рн (направление) мадэ́рн, -ну нескл., м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

накіро́ўванне ср. направле́ние; см. накіро́ўваць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кіру́нак, -нку м.

1. в разн. знач. направле́ние ср.;

к. вярчэ́ння — направле́ние враще́ния;

браць к. — брать направле́ние;

к. ро́зуму — направле́ние ума́;

у ~нку да... — по направле́нию к...;

дава́ць к. — дава́ть направле́ние;

літарату́рныя ~нкі — литерату́рные направле́ния;

2. (поворот в положении, обстоятельствах) оборо́т;

спра́ва прыняла́ другі́ к. — де́ло при́няло друго́й оборо́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

визи́рование​II (направление линии зрения) візі́раванне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напра́мак, -мку м., в разн. знач. направле́ние ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прамаліне́йны в разн. знач. прямолине́йный;

п. напра́мак — прямолине́йное направле́ние;

п. чалаве́к — прямолине́йный челове́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плынь ж.

1. тече́ние ср.; пото́к м.;

рачна́я п. — речно́е тече́ние;

паве́траная п. — возду́шное тече́ние; возду́шный пото́к;

2. перен. (движущаяся масса людей) пото́к м.;

людска́я п. — людско́й пото́к;

3. перен. тече́ние ср.; направле́ние ср.;

паліты́чная п. — полити́ческое тече́ние (направле́ние);

літарату́рная п. — литерату́рное тече́ние (направле́ние);

◊ падво́дныя плы́ні — подво́дные тече́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Напра́ма ’кірунак, напрамак’ (Яруш.), напра́мак ’тс’ (Байк. і Некр., ТСБМ). Відаць, наватвор беларускай літаратурнай мовы, што ўзнік шляхам запазычання з укр. напрям, напрямок ’тс’ ці ў выніку калькавання рус. направление ’тс’ (з ц.-слав. правъ ’прамы’); пры гэтым варта адзначыць, што магчыма і самастойнае развіццё на базе народных прыслоўяў тыпу напрамік, напрамкі ’напрасткі, нацянькі’ (Мат. Гом., Сл. ПЗБ, ТС) праз абагульненне семантыкі ’напрасткі’ — ’напрамую, у кірунку да мэты’ — ’кірунак’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)