напо́рысты, -ая, -ае.

Які рашуча дабіваецца сваёй мэты, настойлівы.

Н. чалавек.

Н. характар.

|| наз. напо́рыстасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напо́рысты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. напо́рысты напо́рыстая напо́рыстае напо́рыстыя
Р. напо́рыстага напо́рыстай
напо́рыстае		 напо́рыстага напо́рыстых
Д. напо́рыстаму напо́рыстай напо́рыстаму напо́рыстым
В. напо́рысты (неадуш.)
напо́рыстага (адуш.)		 напо́рыстую напо́рыстае напо́рыстыя (неадуш.)
напо́рыстых (адуш.)
Т. напо́рыстым напо́рыстай
напо́рыстаю		 напо́рыстым напо́рыстымі
М. напо́рыстым напо́рыстай напо́рыстым напо́рыстых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

напо́рысты напо́ристый;

н. хара́ктар — напо́ристый хара́ктер

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напо́рысты, ‑ая, ‑ае.

Які ўпарта і настойліва дабіваецца сваёй мэты. Напорысты чалавек. □ Калектыў малады, але дружны, напорысты. Паслядовіч. // Які выражае настойлівасць, поўны настойлівасці. Напорысты характар. Напорыстае патрабаванне. □ Паднялося дружнае, напорыстае «ура». Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напо́рны², -ая, -ае.

Тое, што і напорысты.

|| наз. напо́рнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напо́ристый напо́рысты; (настойчивый) насто́йлівы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напо́рыста нареч. напо́ристо; см. напо́рысты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заўзя́ты, -ая, -ае.

1. Які з захапленнем займаецца чым-н., аддаецца чаму-н. або напорысты, упарты.

З. паляўнічы.

Ён быў чалавек з.: што ні задумае, даб’ецца.

2. Які выконваецца з запалам, напружаны.

Заўзятая праца.

Заўзятая бойка.

|| наз. заўзя́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напо́рны I, см. напо́рысты

напо́рны II тех. напо́рный;

н. бак — напо́рный бак

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скавыта́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. скавытаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. [Чыжык] чуў толькі напорысты гул, скавытанне і глухія ўдары снегу ў сцяну. Лупсякоў. Сціхне ветру скавытанне Над прысадамі бяроз. Васілёк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)